เวลาผ่านไปเร็ว เหมือนนาฬิกาทราย...เผลอแป๊บเดียว...ฉันมีลูกพิการมานานถึง 7 ปีแล้ว
ฉันไม่เคยมองเห็นอนาคตของครอบครัวเราเลยว่า เมื่อเรามีลูกพิการแล้ว ชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ชีวิต 7 ปีที่ผ่านมา เหมือนมีแต่ความทุกข์ เมื่อเราต้องเผชิญปัญหาหนักหนา สาหัส ยากที่จะเยียวใจได้
ความทุกข์ทรมานที่ต้องเผชิญ
• ทุกข์ไหนก็ไม่ใหญ่เท่า รู้ว่าลูกตัวเองพิการ ที่สำคัญไม่มีทางรักษาหายได้
• ทุกข์จากความรัก ยิ่งรักลูกมากเท่าไร ยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้น
• ทุกข์จากวิธีรักษาลูก เพราะไม่เคยรู้ระบบโรงพยาบาลรัฐบาลมาก่อน จนมีลูกพิการ ถึงได้รู้ว่า ทำไมมันช่างยากเย็นเข็ญใจ
• ทุกข์จากสิ่งแวดล้อมรอบตัว
การเดินทางไปรักษาลูกในที่ต่างๆ สังคมสงสัยเพราะลูกไม่เหมือนคนอื่น เงินทองไม่พอใช้ในการรักษาลูก ครอบครัวมีปัญหาไม่เข้าใจทำไมลูกพิการ
• ทุกข์จากอาการป่วย ที่อาการออกมาให้เห็นมากขึ้น มากขึ้น...จนน่าตกใจ
• ทุกข์จากการหาเงินเพื่อเลี้ยงปากท้อง เพราะต้องหยุดงานบ่อยเพื่อไปรักษาลูก
• ทุกข์จากตัวเองป่วย เพราะต้องสู้แล้วสู้อีกจนหมดแรงไปหลายยก
ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะผ่านไปได้ แต่เมื่อหันหลังมองย้อนไปถนนสายเดิม
ฉันมีความภาคภูมิใจ ที่เราได้สู้ อย่างสมศักดิ์ศรี
ความอดทน ความเพียรพยามยามครั้งแล้ว ครั้งเล่าจากการไม่ยอมแพ้ ปัญหาเหล่านั้นกลายเป็นบรรได ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ ทุกนาทีของชีวิตมีคุณค่า มีจุดหมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่ฉันภูมิใจ นั่นคือ
ลูกชายมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข...ไม่ทรมาน...จากโรค เป็นของขวัญที่วิเศษสุดในชีวิตคนเป็นแม่อย่างฉันได้ชื่นใจ นั่นคือ...เค้าเริ่มมีพัฒนาการที่ดีขึ้น แต่มันจะไม่มากเหมือนเด็กปกติ...แต่แค่มี...ก็พอใจแล้ว
ชีวิตเริ่มพบ...ความสุข
• สุขจากความพยายาม ความอดทนของฉันและครอบครัวของเรา
• สุขจากลูก...แข็งแรงขึ้น...ไม่เจ็บป่วยง่ายๆ เหมือนอดีต
• สุขจากการได้รับโอกาสที่ดี ได้ฝึก ได้เข้าใจลูก จากมูลนิธิเพื่อเด็กพิการ หลังจากค้นหาวิธีช่วยลูกมานาน
• สุขจากการได้รับความช่วยเหลือจากคุณครูญี่ปุ่น และเห็นความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของท่านตลอด 11 ปีเต็ม
• สุขจากการได้เริ่มรู้จักคนดีหลายๆ คนที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเรา
ทั้งหมอ ทั้งพยาบาล ทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งครูลักษณ์ ครูปิ๊ก และอื่นๆ อีกมากมายที่พร้อมจะช่วยเหลือเรา และได้รู้ซึ้งความหมายของคำว่า “เพื่อนแท้”
• สุขจากการเริ่มทำในสิ่งที่เป็นไปได้ไม่ได้ ให้เป็นไปได้ นั่นคือ การเปิดบ้านเป็นโรงเรียนให้เด็กพิการรุนแรง
• สุขจากให้...ช่วยเพื่อนของลูก คนแล้วคนเล่า ให้มีวิถีชีวิตที่ดีขึ้น
• สุขจากได้รับเกียรติออก...ทั้งทีวี ทั้งนิตยสาร รายการเจาะใจ รายการมันแปลกดีน่ะ รายการทรูวิชั่น หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ลีซ่า แม่และเด็ก ดวงใจพ่อแม่ แพรว
• สุขจากได้รับความช่วยเหลือ
คุณสุวรรณ...ช่วยออกแบบทำเก้าอี้พิเศษโดยเฉพาะให้เด็กพิการ
บริษัทอินนิเชียทีฟ ช่วยเหลือเงินบริจาคและอื่นๆ อีกมากมาย
• สุขสุดท้าย...ได้ทำเว็ปไซด์ที่เป็นประโยชน์กับครอบครัวที่มีลูกพิการทางสมองเช่นเดียวกับฉัน หวังว่าให้ครอบครัวคนพิการได้มีโอกาส มีทางเลือกเหมือนคนอื่นๆ บ้าง
ไม่น่าเชื่อว่าความสุข...เกิดขึ้นได้ จากเด็กพิการรุนแรงคนหนึ่ง ซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย เกิดมาเป็นผ้าขาวบริสุทธิ์ตลอดชีวิต เมื่อลูกต้องไปเกี่ยวข้องกับใคร คนคนนั้นก็พลอยได้ทำความดีไปด้วย
แม่รักหนูจังเลยลูก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น