หมอ...คงเป็นหนทาง รักษาลูกอย่างดี...ตอนนั้นฉันคิดอย่างนั้น ถ้าหมอเก่งเชื่อฟังปฏิบัติตามคำสั่ง...ลูกหินคงดีขึ้น มันเป็นความคิดพื้นฐานที่ทุกคนต้องคิด ลูกป่วยรุนแรง...ฉันเองก็ไม่แตกต่าง...เราฝากความหวัง ความเชื่อ ว่าหมอ ทุกแผนกจะทำให้ลูกเราดีขึ้น ใครว่าหมอที่ไหนดี รักษาเก่ง เราจะพาไปเข้าคิวรักษา...เพียงเพราะหวังว่าเขาจะทำให้อาการลูกของเราดีขึ้นบ้าง
คืนหนึ่งในวันอาทิตย์ ฝนตกฟ้าร้อง เสียงดัง คำราม ตลอดทั้งคืน
เด็กน้อยวัยเพียง 7-8 เดือน กำลังนอนหงาย มือทั้งสองข้างกำมือแน่นขายืดยาวเกร็งปลายเท้าจิก ตาหลับไม่ลงคงเป็นเพราะเสียงฟ้าร้องที่ดังกันอย่างต่อเนื่อง ลูกหินนอนเกร็งทั้งตัว ทั่วร่างกาย และเพิ่มปริมาณการเกร็งมากขึ้น มากขึ้นจนในที่สุด...ตัวลูกหินเปลี่ยนจากเกร็งเป็นสั่นกระตุกไปทั้งตัว
ฉันต้องทนเฝ้ามองดูลูกทรมาน และเจ็บปวดใจเหลือเกิน...น่าแปลก หัวใจเป็นอวัยวะที่อยู่ภายใน ทำไมฉันรู้สึกเจ็บปวดได้ ไม่รู้จะทำอย่างไร ให้ลูกดีขึ้นจากอาการเกร็งที่รุนแรงของลูก กายภาพที่โรงพยาบาล เราก็ไปอย่างสม่ำเสมอ ไม่เคยขาด
แต่อาการของลูกคืนนี้น่ากลัวมาก...ฉันจะทำยังไงให้ลูกหินไม่เกร็งกระตุ้นขนาดนี้สงสารลูกจับใจ ... น้ำตาไหลคลอเบ้าตาตลอดเวลา
เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเพื่อช่วยลูก ...ขอเป็นเองดีกว่า
ฉันเอาผ้าเช็ดตัวพันห่อตัวลูกชายไว้ แล้วกอดเค้าให้แน่น ...หวังว่าอ้อมกอดของฉันจะทำให้ลูกจะหยุดสั่น แทบไม่น่าเชื่อ !!!! เด็กตัวเล็กนิดเดียวมีแรงเยอะมาก มากจนฉันอุ้มไม่ไหว จนต้องเปลี่ยนเป็นให้นอนบนเตียงแทน ..แล้วโน้มตัวลงไปกอดเพื่อจะช่วยให้ลูกหยุดการสั่น ทำยังไงลูกก็ไม่หายสั่น
คืนนั้น ...เราต้องทนเห็นลูกทรมานจากการเกร็งทั้งคืน โดยที่แม่อย่างฉันช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย ได้แต่น้ำตาไหลนอง อยู่ข้างๆลูก สงสารลูกจับหัวใจ ได้แต่นั่งมองดูเวลา เร่งเวลาให้เช้าเร็วๆ เพื่อจะพาลูกไปทำกายภาพ เพราะคิวลูกจะต้องทำกายภาพทุกวันจันทร์ ...ฉันแอบฝากความหวังไว้ที่นักกายภาพว่าเค้าจะสามารถช่วยให้ลูกชายของฉันหายสั่น จากอาการเกร็งได้
ครอบครัวเราออกเดินทางกันแต่เช้า ไปรอนักกายภาพ...ท่านเองก็ใจดีพอสมควร จะให้คิวลูกหินก่อนอันดับแรก และให้เวลาตั้ง 1 ชั่วโมงในการทำกายภาพ
เมื่อถึงเวลานัด เราเล่าอาการของลูกหิน ว่าเค้ามีอาการเกร็งสั่นกระตุกไปหมด ขนาดมาถึงนักกายภาพลูกหินก็ยังมีกระตุกอยู่เลย
ความหวังของฉันคิดว่าวันนี้นักกายภาพต้องกายภาพจนลูกหินหยุดสั่นได้ นักกายภาพบอกเราว่านี่คืออาการเกร็งที่มีปริมาณมาก บวกกับฝนตกฟ้าร้อง เด็กตกใจ...และไม่ชอบ เลยทำให้เกร็งไม่หยุด พอเกร็งมากๆๆเข้ามันจะสั่นด้วย
วันนั้นท่านเองก็กายภาพลูกหินอย่างสุดความสามารถ...แต่ลูกหินก็ยังสั่น...ต่อไปไม่หยุด เพียงแต่สั่นน้อยลง นักกายภาพก็ยังไม่สามารถช่วยลูกตามที่ฉันแอบหวังได้ แสดงว่าวิธีที่ฉันช่วยลูกในการพึ่งหมอ ปฏิบัติตามคำสั่งหมอ มันไม่เพียงพอต่อการรักษาลูก..เค้าถึงได้ทรมานอย่างนี้
ฉันลองเกร็งตัวดูประมาณ 5 นาที รู้สึกว่าตัวเองปวดอย่างมาก มันปวดตึงไปหมกทั่วบริเวณที่ทดลอง...อยากรู้ว่าลูกเค้าจะทรมานขนาดไหน ยังไง เลยทดลองทำเอง แล้วก็ค้นพบว่า ลูกทนได้อย่างไร หมอเองบอกว่าลูกหินเป็นชนิดเกร็งทั้งตัวตลอดเวลา ขนาดฉันทดลองตัวเองเพียง 5 นาที ยังทรมานเลย ...ลูกเป็นเด็กเก่งมากที่สามารถทนอะไรได้ขนาดนั้น ... แล้วจะไม่ให้ฉันอดทนเพื่อลูกได้อย่างไร???
ลูกเกร็งตลอด 24 ช.ม. × 7 วัน = 168 ช.ม. แต่เรากายภาพเพียง 1 ช.ม. เท่ากับลูกเกร็ง 167 ช.ม. จะสบายตัวเพียง 1 ช.ม.
มิน่าลูกถึงได้สั่นไปทั่วทั้งตัว...ถ้าฉันมัวแต่ขอความช่วยเหลือจากคนอื่น รอนักกายภาพในการรักษาลูก ลูกจึงทรมานอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ...บอกตัวเองว่าฉันจะทำทุกวิถีทางไม่ให้เหตุการณ์ฝนตกฟ้าร้องอย่างคืนนั้นทำให้ลูกทรมานอีกเป็นครั้งที่ 2 อีกแน่นอน
ฉันจดท่าทางต่างๆ ที่เห็นนักกายภาพทำให้ลูกแปะไว้ข้างฝาบ้าน...เมื่อไรที่ลืมก็จะสามารถอ่านได้ทันที โดยไม่ต้องเปิดสมุดบันทึก...ต้องช่วยลดอาการเกร็งของลูกให้ได้ความรักลูกอย่างมีสติ หาความรู้ เรื่องโรคที่ลูกเป็นอยู่อย่างสม่ำเสมอ และคิดว่าวิธีนี้น่าจะเป็นอีก 1 วิธี ที่จะช่วยลูกให้พ้นวิกฤตต่างๆ ไปได้
นั่นแค่ปัญหาเรื่องเกร็ง เป็นเรื่องแรกที่เราต้องฟันฝ่า...ได้บ้างไม่ได้บ้าง
มันส่งผลให้ลูกหิน หลับบ้าง ไม่หลับบ้าง ...
กลายเป็นปัญหาใหญ่...ตามมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น